Biolentziaren prebentziorako programa batzuen abiapuntua honako hau da: maitasun erromantikoa genero-indarkeriaren eragilea dela. Gaur egun, badakigu suposizio horrek ez duela inolako oinarri zientifikorik; are gehiago, literatura zientifikoan ez dago maitasun erromantikoaren eta genero-indarkeriaren arteko loturari buruzko ebidentziarik. Yuste eta kideek egindako ikerketaren arabera, ikerkuntzaren antolaketa komunikatiboak ahalbidetzen du indarkeriaren eta maitasun erromantikoaren arteko lotura aldarrikatzen duten diskurtsoak ezeztatzea.

Ikerketa-prozesuan zehar, nerabeen eta ikertzaileen arteko elkarrizketan maitasun erromantikoari buruzko pertzepzioak, gogoetak eta esperientziak jaso ziren. Elkarrizketa horiek funtsezkoak izan ziren maitasun idealaren eta genero-indarkeriaren arteko aldea argitzeko. Ikerketa komunikatiboko metodologiari esker, nerabeek beren hausnarketak adierazi eta beren ekarpenak egin ahal izan zituzten. Prozesu osoan zehar parte-hartzaileek beraien maitasun ideal eta erromantikoarekin lotutako esperientziei buruz hitz egin ahal izan zuten hainbat testuingurutan. Argitu behar da hasieratik funtsezkoa izan zela ebidentzia zientifikoetan formakuntza egitea, ondoren hausnarketa sakonagoak egin ahal izateko.

Aztertu ziren gaien artean, nagusienetako bat “printze urdinaren” ideia izan zen. Egia da ikerketa batzuek agerian uzten dutela gai horrekin lotutako ipuin tradizionalek harreman heterosexualaren eredu tradizionala baino ez dutela erakusten. Hala ere, ez zuten aurkitu “printze urdinak” indarkeriarekin inolako loturarik zuenik, ezta horrelako kontakizunik ere. Ipuinetako printzesek rol tradizionala dute; argi eta garbi, emakumeen estereotipoari jarraitzen diote. Horrek esan nahi du sexismoa aurki dezakegula ipuin batzuetan? Ziur aski, baina horrek ez du esan nahi printzesa horiek haietaz abusatzen duen printzeaz maiteminduko direnik, errespetua eta maitasuna adierazten duten gizabanakoez baizik. Maitasun eraldatzailea da, kontroletik urrun dagoena. Dialogoaren bidez, ebidentzia zientifikoekin kontrastean, ikusi ahal izan zen gazteek ez dutela maitasun ideala harreman-eredu bakar batekin lotzen, harreman posible sorta zabal batekin baizik, eredu heterosexualak zein homosexualak barne hartzen dituena, adibidez. Partekatu zituzten gogoeten artean, honako hauek zeuden: “Maitasun ideala bilatzeak ez du genero-indarkeria zaurgarriago egiten”, “Harreman idealen eredu desberdinak daude”, edo “Ez dago bakarra, baizik eta printze urdinaren prototipo asko”.

Azkenik, emaitza horien hedapena ere subjektuen arteko elkarrizketa-une berritzat hartu zen hainbat ingurunetan, hala nola gazte-klub, eskola eta erakundeetan. Elkarrizketa horiek guztiek gaiari buruzko ezagutza zientifikoak aberasten lagundu zuten. Halaber, parte hartu zuten gazteentzat, ikerketa horrek eguneroko harreman eta jokabide askoren sozializazio-prozesuez jabetzen lagundu zien. Ezagutza berri hori biltzen denean eta lagunekin beren errealitate espezifikoetan (gazte-klubak eta -erakundeak, eskola-testuinguruak eta gizarte-komunikabideak) elkarrizketa berrien bidez transmititzen denean, eragin biderkatzailea aurreikus ezina izan daiteke. Beraz, oso eraldatzailea izan daiteke pertsona askorentzat, haien bizitza alda daitekeelako horrelako interakzioekin, bai mitoak apurtzeko, bai genero-indarkeriaren aurka borrokatzeko.

Egilea: Garazi Álvarez