Periódico Educación-etik itzulita
Ikerketekin elkarlanean aritu ala ez erabakitzeko irizpideak
Caco erraldoi mitologiko bat da, RAErentzat lapurraren sinonimo den hitzari izena eman diona, eta normalean modu sotilean eta indarkeriarik gabe lapurtzen duena bezala ulertzen dena. Artikulu honetan ez dugu aipatzen nola eragotzi kakoak eskolara etortzea ordenagailuak lapurtzera, emaitzen hobekuntzak baizik.
Jarduera hori asko haziko da hurrengo aldian. Eragin soziala lehentasuna da orain ikerketetan, unibertsitateko irakasleen ebaluazioetan, enpresetan eta erakundeetan. Adibidez, unibertsitateko irakasleek sei urtean behin aurkez dezakete beren CVa, beren ikerketa-jarduera ebaluatzeko (seiurtekoak esaten zaie); lehen aldiz, balorazio horren puntu garrantzitsu gisa sartzen da lortutako gizarte-inpaktua, emaitzen hobekuntza. Irakasle askok emaitzak hobetzeko ekarpenak aurkeztuko dituzte, eta etorkizunean nola handitu planifikatuko dute. Hala ere, irakasleen beste zati batek bere jarduerarekin zerikusirik ez duten hobekuntzak aurkeztuko ditu bere ekarpen gisa, eta, horretarako, hobekuntza horiek kaltetzen dituzten estrategiak erabiliko ditu. Horietako hiru azalduko ditugu.
1. Hitzarmenak: unibertsitateen eta eskolen arteko hitzarmenak oso positiboak dira, emaitzak hobetzen dituzten gizarte-inpaktuaren ebidentzia zientifikoak sustatzera bideratzen direnean. Hala ere, oso negatiboak dira unibertsitateko irakasle horiek orain hitzarmen bat nahi dutenean, beren jardueraren gizarte-inpaktu gisa aurkeztu ahal izateko hezkuntza-hobekuntzetan lagundu ez dietenak.
2. Buloak: ikertzaile batzuk, beren ikerketetan gizarte-eragina dutela egiaztatu ahal izateko, azaltzen eta idazten dituzten buloak eskola batean aplikatzen saiatzen dira. Hori lortzen badu, eskolaren emaitzak okertu egiten dira, eta, batzuetan, eskola beste jarduera batzuei esker lortzen ari den hobekuntzak gizarte-eraginaren ondorio gisa aurkezten dira.
3. “Balidatutako” eskalak: eskolek beren ebaluazio-modu propioak dituzte, eta ebaluazio instituzionalak ere egiten zaizkie, hala nola selektibitate-probak edo PISA. Irizpide zientifikoekin eta haien betekizun etikoekin lan egiten dutenek pertsonen zerbitzura jartzen dituzte ikerketak. Hori egiten ez dutenak beren ikerketen zerbitzura dauden pertsonak instrumentalizatzen saiatzen dira. Hezkuntza-komunitateko kideei “balidatutako” eskalen bat inposatzea da modu kaltegarrienetako bat, baina eskala horiek ez dituzte inoiz eskoletako emaitzak hobetu. Ezartzen duten aparteko lanaz gain (ez ikaskuntzaz), ikastetxeko hobekuntzak eskala horietako itemei egozten dizkiete, eta ez irakasleak eta komunitatea lantzen ari diren jarduerei.
Orain unibertsitateko irakasleei beren ebaluazioak onartzeko eskatzen zaien gizarte-inpaktua ikasleen eta komunitatearen hezkuntza-emaitzak hobetzea da. Zientifikoki ondo lan egiten dutenek eragin sozialaren ebidentziak ematen dizkiete eskolei, eta emaitzak hobetzea bermatzen dute jarduera horiek. Zentroak hobetu egiten dira ikerketa-talde horiekin akordioak eginez eta zentroan dauden datu kualitatibo eta kuantitatiboak emanez nazioarteko argitalpen zientifikoa egiteko. Horrek zentroaren hobekuntzak indartzen ditu, publikoki prestigiatzen ditu eta munduko beste leku batzuetako beste eskola batzuetan erreplika daitezen ahalbidetzen du.
Argazkia: Freepik
Egilea: Ramon Flecha
