Hizkuntzak ikastea da Euskadiko eta Kataluniako kezka nagusietako bat. Orain argitaratu da Kataluniako eskola guztien eta haien ikas komunitateen emaitzen arteko alderaketa. Orokorrean eskola multzoan hobekuntzarik ez dagoen bitartean, ikas komunitateetan hobekuntzek eragin dute, ISEK maila baxuenetan dauden eskoletan ere, emaitzak batez bestekoaren gainetik egotea katalanez, gaztelaniaz eta ingelesez. Zientifikoki oso frogatuta dago hobekuntza horiek nazioarteko komunitate zientifikoak eta Europako Batzordeak baliozkotutako Hezkuntza Jarduera Arrakastatsuei (HJA) esker lortzen direla. Beren Hezkuntza Sailak baliozkotze zientifikorik ez duten eta porrota eragiten duten beste jarduera batzuk ere sustatzen baditu ere, gero eta laguntza handiagoa ematen die HJAei eta Ikas Komunitateei, ikasturte honetan nabarmen areagotu den konpromisoarekin.
Euskadin alderantzizko dinamika jarraitu da. Duela 20 urte laguntza handia eman zitzaien HJAei, eta hobekuntza handiak lortu ziren emaitzetan. Oraintsuagoko garaietan, laguntza horren murrizketa eskoletako emaitzen hobekuntzen geldotzearekin batera gertatu da.
Aitzitik, gure Hezkuntza Saila sustatzen ari da Katalunian hizkuntzen ikaskuntzan eta balioetan emaitza okerrenak eragin eta jarrera xenofoboak areagotzen dituzten jarduerak. Zientifikoki baliozkotu ez diren eta okertzea eragiten duten jarduera horien artean, Euskadin gehien sustatzen ari dena nabarmentzen da.
Oinarrian duen buloa da hizkuntzen ikaskuntza ezin dela hobetu “immigrazio gehiegi” dagoen eskoletan. Bulo hori zientifikoki ezeztatuta geratzen da Kataluniako Ikas Komunitateek, beren komunitatean familia katalanhiztun bakarra izanda ere, batez bestekoa baino emaitza hobeak lortzen dituztela argitzen duten azterlanetan; izan ere, emaitzak ez ditu immigrazioak okertzen, okertzen dituzte porrot-jarduerek eta horiek sustatzen dituzten aditu faltsuek, inoiz eskoletako emaitzak hobetu ez dituztenak. Proposatzen duten irtenbidea problematikotzat jotzen diren ikasleen birbanaketa behartua da, duela hamarkada batzuk ezagutu eta baztertu zen neurria. Orain, beti porrot egin duen politika hori ezkutatzen da justu kontrakoa deituz, “desegregazio plana” dela esanez.
Zorionez, gero eta euskal sektore eta profesional gehiagok eskatzen dute ez diezaiegun kasurik egin eskoletan zer egin behar den esaten dutenei, haiek inoiz ez badituzte emaitzak hobetu, eta proposamen horiek ere ez badituzte emaitzak inon hobetu. Gure Hezkuntza Sailean aldaketa hori egiten ez bada, ez da euskaldunok merezi dugun hobekuntzarik egongo.
Egilea: Aitor Galar
