Indarkeria gizartearen arazo larrienetako bat da. Orain arte, atal honetan argitaratutako artikulu gehienak ikasleekin eta ikastetxeetako indarkeriari heltzeko moduarekin lotuta egon dira, eskolak ikasle guztientzako espazio seguru bihurtzeko. Baina kontuan hartuta ikasleek ikusten eta bizi dutena gehiago ikasten dutela egin behar dutela esaten dioguna baino, oso garrantzitsua da helduen artean ere indarkeria hori desagerraraztea, adibidez, klaustroetan, familiekiko harremanetan, parte hartzen duten familien artean…
Duela gutxi, CREA ikerketa-taldeak ikerketa-taldean indarkeria-egoerak prebenitzeko orientabideei buruzko dokumentu bat argitaratu du, indarkeria 0 eremua bermatzen jarraitzeko eta indarkeria-egoerak prebenitzeko, edo, gertatzen bada, sortzen eta ezabatzen den lehen unetik lantzeko. Pertsona bakoitzak dugun askatasunetik abiatuta, ikerketetan defendatzen dutenarekin koherenteak izan nahi duten pertsonekin lan egiteko eskubidea aldarrikatzen dute, elkarrekiko errespetuaren eta babesaren kultura sustatuz.
Orientabide horiek nazioarteko irizpide zientifiko eta etikoei jarraituz egin dira, eta erreferentzia izan daitezke ikastetxeentzat eta hezkuntza-komunitateentzat, bai eta antzeko konpromisoa hartu nahi duten beste edozein ingururentzat ere. Batzuetan, laneko tratu txarren egoerak ez dira indarkeria gisa identifikatzen, naturalizatuak daudelako (norbaiti oihu egitea, norbaiten lanari balioa kentzea edo kritika suntsitzaileak egitea, modu sistematiko eta suntsitzailean bizkarretik kritikatzea…), eta bizi dutenen osasun fisiko eta mentalari kalte egiten dioten giro toxikoak sortzen dira.
Ildo horretan, orientabide horien inguruko elkarrizketa bultzatzeak hezkuntza-komunitate seguruak sortzen lagun dezake. Orientazioen puntu nabarmenetako batzuk:
- Ez da inor presionatu behar tratu txartzat jotzen dituen egoerei buruz isilik egoteko, adibidez, norbaitek beste pertsona bati oihu egitea gaizki sentiarazi edo negar eginarazi arte, hori kontatzea konponbiderako lehen urratsa baita.
- Nazioarteko irizpidearen arabera jokatu behar da: biktimei eta babesa ematen dietenei beti lagundu behar zaie, “0 indarkeria ausarten klubean” bezala. Indarkeriaren aurrean pasibo dirautenekin lankidetza baztertuta geratzen da, eta, horrela, ausardia- eta elkartasun-ingurunea sustatzen da.
- Kritikak eraikitzaileak izan behar dira beti, hobekuntzara bideratuak eta elkarrekiko errespetuan oinarrituak.
- Ez dira biktimak eta babesa ematen dietenak kritikatu behar.
- Edozein kalte-egoeraren aurrean, erantzukizuna hartu behar da, ahal den neurrian ondorioak konpondu eta etorkizunean zuzentzeko konpromisoa hartu.
- Azkenik, pertsona guztiek dute 0 indarkeria batzordeari ustezko indarkeria egoeraren berri emateko ardura, biktima edo lekuko izateagatik.
Ikus daitekeenez, orientabide horiek eta 0 indarkeriaren batzorde bat sortzea edozein komunitate, ikastetxe, klaustro edo taldetara eraman daitezke, baldin eta ingurune osasungarri eta indarkeriarik gabeko bat sortzeko konpromisoa askatasunez hartu nahi badute. Indarkeria amaitzea guztion zeregina da; ausardia, elkartasuna eta zeregin aktiboa besterik ez da behar une bakoitzean.
Argazkia: Freepik
Egilea: MªLuisa Jaussi
