Nola lortzen ditugu jatorri eta aniztasun-iturri desberdinetako irakasleak?
Espainia, beste herrialde asko bezala, gero eta anitzagoa da kultura mailan. Azken hamarkadetako migrazioen ondorioz, partekatzen ditugun hiri eta ikastetxeek gaztelaniaren azentu, larruzko tonalitate, jantzi kultural edo erlijioso gehiago dituzte. Hala eta guztiz ere, argi dago irakasle-taldeak ez daudela aniztasun horrekiko modu proportzionalean osatuta: gehienak espainiarrak dira eta profil bera dute, eta esan daiteke, zoritxarrez, ez direla ijitoak sartzen.
Gure herrialdean bizi diren pertsona guztiek, nahi izanez gero, edozein lanpostu bete ahal izatea nahi dugun bezala, jatorri guztietako irakasleak egotea nahi dugu, kontrakoa talentua eta adimen kulturalaren iturria galtzea litzatekeelako. Gainera, jatorri desberdineko ikasleak beren irakasleengan ikus daitezke: biztanleria migratzaile gehienek arrakasta akademikoa izateko zailtasun handiagoa dutenez, eraldatzailea izan daiteke neska-mutilek pentsatzea “pertsona hori eskola ematen ari bazait, zergatik ez nik ere?”
Orduan, nola lortzen dugu ikastetxeetan irakasle desberdin gehiago egotea?
Hemen argitu behar dugu pertsona bat bertan islatuta egoteak ez duela berez ekarriko atzerritar edo ijito jatorriko ikasle gehiagok irakasle izan nahi izatea. Horretarako, beharrezkoa da pertsona horiek eredu izatea, arrakasta akademikoa eta neska-mutil horientzako bizikidetza-giro ona lortzen duten irakasle trebeak izatea.
Bestalde, eta argi dagoenez, beharrezkoa da ikasle horiek arrakasta akademikoa izatea, derrigorrezko prestakuntzatik haratago ikasi nahi izatea eta unibertsitatera joateko ametsak izatea. Horretarako, berriro ere, Hezkuntza Egunkarian zabaltzen diren ebidentzia zientifikoak argiak dira: hezkuntza-jarduera arrakastatsuak maiz, kalitatez eta intentsitatez egitea da oraingoz hezkuntza-komunitate batek har dezakeen erabakirik onena. Talde interaktibo gehiago, literatur solasaldiak, tutoretzapeko liburutegia, etab. Zentrora sartzen den boluntariotza ere aniztasunetik aberastasun-iturri izan daiteke, eta eraldaketaren hasieratik. Hori guztia itxaropen handiko giroan: amets egitera ausartzen diren eskolak eta institutuak.
Amaitzeko, baiezko ekintza aipatu behar da, herri ahulenetako batzuei unibertsitatean arrakasta-bidea hasten lagundu dien estrategia gisa.
Laburbilduz, gure gizarteetako kultura-aniztasunak irakasle-talde heterogeneoagoa eskatzen du, hezkuntza-esperientzia aberasteko eta ikasleak beren helburu akademikoak lortzera motibatzeko.
Testu hau “Periodico Educación“-etik itzuli da
Egilea: Guillermo Legorburo
