Dakigunez, sexu-biktimizazioak ondorio negatiboak eragin ditzake bizirauleen osasun mentalean, batez ere depresioa eta trauma osteko estresa. Beraz, oso garrantzitsua da jakitea zerk lagundu dezakeen ondorio horiek gainditzen edo minimizatzen.
Ildo horretan, literatura zientifikoaren arabera, funtsezko elementua errebelazioa da, hau da, pasatu dena kontatzea. Carson eta kideen ikerketak errebelazioaren arrazoietan eta ondorioetan sakontzen du. Lehenago ere izan ziren ikerketak, errebelazioa beti onuragarria ez dela iradokitzen zutenak. Horregatik, ikerketa hau errebelazio informal motetan zentratzen da (lagunak, senideak, etab.). Nagusiki bitan banatzen da, nahita eta probokatuak, eta mota bakoitzaren ondorioak.
Nahita egindako errebelazioen arrazoia informazioa ematea zen, laguntza bilatzeko edo beste pertsona bati nolabait laguntzeko. Hona hemen nahita egindako errebelazioen adibide batzuk: “nire lagunik onena da, gehien behar dudanean jo dezakedan norbait”, “han zeuden eta konfiantza osoa dut haiengan”, nirekin zintzo hitz egin zuen”. Laguntza sozioemozionala, eszenan dagoen pertsona, katarsia eta sexu-biktimizazioari buruzko eztabaida gisa sailkatu ziren, hurrenez hurren.
Errebelazioak probokatu gisa sailkatu ziren, baldin eta beste batzuek nolabait presionatu edo behartu bazituzten eta ez bizirauleak esperientziaz hitz egiteko hartutako erabakia. Beste pertsona batek eragindakoak izateaz gain, garrantzia du pertsona horren arrazoia, askotan errebelazioaren hartzailearen kezka egozentrikoagatik izanda, eta ez laguntza jasotzeko edo bilatzeko testuingurua. Hau da, haien egungo portaerari, egoera emozionalari eta/edo harremanen historiari buruz presionatu edo zalantzan jarri dituen norbaitekin partekatzen dute beren esperientzia lehen aldiz (adibidez, “Jakin nahi nuen zergatik ez zen birjina” eta “Gertakariaren berri izan zuen eta horri buruz galdetu zuen”).
Errebelazio probokatuetan parte hartu zuten emakumeek depresio-sintoma gehiago izan zituzten, nahita egindako errebelazioetan parte hartu zuten emakumeek baino, eta horietatik % 100ek trauma-osteko estresa jasan zuten.
Emaitza horiek agerian uzten dute emakume bat bere esperientzia partekatzera ez behartzearen garrantzian hezteko beharra, eta biziraulei bere esperientzia eta noiz erakutsi nahi duen erabakitzeko aukera ematea.
Pertsonen arteko komunikazio-estrategia eraginkorrei buruzko formazioak ematea lagungarria izan daiteke errebelazio probokatuak murrizteko eta emakume bati bere esperientzia ezagutarazteko erabaki kontzientea hartzeko bezain eroso, aske eta seguru sentitzen laguntzeko. Horrek beren bizitzaren kontrola berreskuratzen dutela sentitzen lagunduko die, eta, aldi berean, erreparazio hobea lortzen eta beren bizitzak hobetzen lagunduko die.
Egilea: Mª Luisa Jaussi
