Azterlan honen helburua elkarlaneko saio batean gertatzen diren elkarrekintza motak identifikatzea da. Horretarako, behatutako interakzio motaren eta ikasleek emandako erantzunen zuzenketaren arteko joerak zein neurritaraino identifika daitezkeen ikertzen da.

Artikulu honen ikerketa aurreko azterlanek eragin dute, eta, horien arabera, interakzio mota guztiek ezin dute ekarri ikaskuntza emankor eta produktiboko gertaera bat (Alexander, 2001; Díez-Palomar & Olivé, 2015; Galton & Williamson, 2003; Littleton & Howe, 2010).

Ikerketa honetarako datuak Social Unit of Learning proiektutik datoz, David Clarke irakasleak zuzendua Melbourneko Unibertsitateko International Centre for Classroom Research (ICCR) delakoan. Unibertsitateko laborategiko gela batetara Melbourneko ikastetxe bateko 24 eta 26 urte bitarteko ikasleen gela ukigabeak gonbidatu zituzten. Beraikein batera, matematikako ohiko irakaslea etorri zen.

Saio baten konfigurazioan, ikasleei hiru problema matematiko irekiren multzoa ebazteko eskatu zitzaien: lehenengo zeregina banaka egin zen, bigarrena binaka eta hirugarrena talde txikitan (lau-sei ikasle taldeko). Proiektu honen diseinuaren bidez ikasgelan gorde ziren elementu nagusiak irakaslearen eta ikaslearen arteko harremanak izan ziren. 

Ikerketa taldeak saioan parte hartu zuen talde bakoitzak sortutako hitzaldian zentratzea erabaki zuen. Beraz, ausaz, lau ikasleko talde bat hautatu zen saioan parte hartu zuten talde guztien artean, artikulu honetan aipatzen den analisia egiteko. Hemen aztertutako kasuan, ikasle-taldeak batera lan egiten zuen irakaslearen gutxieneko interferentzia batekin. 

Jarraian ikerlanen emaitzak:

-Ikasleen elkarrekintzek egiaztatu zuten talde txikietan elkarrekin lan egiten duten ikasleek ikasteko aukerak areagotzen dituztela, transferentzia (ingurune soziokulturala) eta arrazoiketaren garapena barne (Clarke et al., 2015; Clarke et al., 2016; Littleton & Howe, 2010). Denbora gehienean, interakzio ez-dialogikoan parte hartu zuten (txanden % 94,1). Batez ere elkarrizketa adierazlea ( % 37,5) edo elkarrizketa ikertzailea ( % 23,5) erabili zuten.

-Ikasleek eztabaida dialogikoetan duten parte-hartzeari buruzko ikerketek ere agerian utzi zuten batzuek beste batzuek baino maizago parte hartzen dutela elkarrizketetan (Clarke et al., 2016).

-Era berean, zenbait zantzu interesgarri aurkitu ziren, elkarrizketa mota zuzenketarekin lotzen dutenak. Harreman horrek aurreko aurkikuntzak aztertzen dituzten beste ikerketa batzuen berri eman/inspiratu dezake; izan ere, elkarrizketa lagungarria da ikasleei hitz eginez ulertzeko modua emateko, eta horrek ikasteko aukerak areagotzen ditu (Clarke, 2015; Clarke et al., 2016; Kelly, 2007; Resnick et al., 2018).

-Azpimarratzekoa da emozioak etengabe azaleratzen direla eztabaidaren barruan. Ikasleek ez zuten eztabaidan parte hartu eragile pasibo gisa. Aitzitik, eztabaidan zehar egiten duten guztian jartzen dituzte sentimenduak ( % 13,3ko “elkarrizketa espresiboa” hemen aztertutako kasuan). Emozio-sentimendu horrek eragin nabarmena izan dezake elkarreragin-moduetan. Horrek emozioak interakzioaren analisiaren zatitzat hartzeko beharra sortzen du.

-Aurreko azterlanekin bat etorriz (Wells, 2001), gure datuek iradokitzen dute ikasleek konfiantza handia dutela azterketan, zereginari erantzun partekatua (adostua) sortzeko metodo gisa. Ikerketa maiz erabiltzen dute norbaiten aginduzko baieztapenei (solasaldi konatiboa) aurre egiteko, edo, maizago, zereginari erantzun partzial bat edo adostutako azken erantzun bat elkarrekin eraikitzeko aukera sortzeko.

 

Egilea: Laura Gutiérrez