Ikerketa maisu-maistren hezitzaileek, ikerketan oinarritutako ikaskuntzaren bidez, ikasleen autonomia eta independentzia nola sustatzen duten ulertzeko egin zen. Azterlana “Erabakiak hartzeko gurpil-eredua” (Brew, 2013) ikerketan oinarritutako ikaskuntzan oinarritzen da. Ikaskuntza horrek ikasleen autonomiak garatzeko duen garrantzia aitortzen du, eta oinarrizko ikasketa curriculuma eta pedagogia diseinatzeko esparru arrazionala eskaintzen du.
Ikerketaren testuingurua ikerketa-programa bat izan zen.
Alemaniako ikerketa intentsiboko unibertsitate bateko hezkuntza-eskola batean egin zen. Ikastaroan parte hartu zuten maisu-maistren hezitzaile gehienak irakasle titularrak edo elkartuak, doktoretza ondoko ikertzaileak edo doktoregaiak ziren.
Elkarrizketa kualitatibo eta erdi-egituratuak egin ziren, gutxi gorabehera berrogeita bost minutuko iraupenekoak, ikasturtean ematen zituzten irakaskuntza-, ikerketa- eta estatus-maila desberdinetako hamabi akademikorekin. Zazpi emakume eta bost gizon zeuden. Bederatzi elkarrizketa alemanez egin ziren, eta hiru ingelesez. Galdera horien arabera, ikasleek honako hauek lortu behar zituzten: beren irakaskuntza-metodoak, ikasleen jarduerak, gelako giroa, ikasleek erabakiak hartzen parte hartzea, ikasleei emandako laguntza, eta maisu-maistren hezitzaileek maisu/ikertzaile autonomo bihurtzeko izan dituzten esperientziak. Galderen idazketa diseinatu zen elkarrizketatuei autonomiari buruzko beren ideiak adierazteko aukerak irekitzeko, erabakiak nola hartzen ziren eta ikasleei aukerak zein neurritan ematen zitzaizkien galdetuz. Transkripzio bat egin zen, baita edukiaren analisi kualitatibo sistematiko bat ere, kategorietan oinarrituta, kodifikazio deduktibo eta induktibo moduan.
Azterketatik ondorioztatzen diren ideiak honako hauek dira:
Ikerketan oinarritutako ikaskuntza-ikastaroaren helburuaren ideiak desberdinak ziren hezitzaileen artean. Ondorioztatzen da zehaztutako ikaskuntzaren emaitzak interpretatu zituztela, literaturak irakasleen prestakuntzaren barruan ikerkuntzak duen paperari eta egoerari buruz dituen iritziak islatzeko.
Aurkikuntzek iradokitzen dutenez, hezitzaileen erabaki pedagogikoak ikerketari eta ikerketaren gainbegiratzeari buruz zituzten uste pertsonaletan oinarritzen ziren, bai eta doktoregoko ikerketa-esperientzietan ere, bai ikasle gisa, bai ikuskatzaile gisa.
Hasierako helburua maisu-maistren hezitzaileek ikerketan oinarritutako ikaskuntzaren bidez autonomia nola sustatzen zuten aztertzea zen. Autonomia sustatzeko modua galdetu izan balitzaie, emaitzak desberdinak izan zitezkeela uste da.
Esan daiteke irakaskuntza-estrategietako batzuek ikasleek beren ikaskuntzaren erantzukizuna beren gain hartu behar izatea dakartela, baina estrategia horiek ez ziren inola ere haien autonomia garatzeko plan baten parte izan. Gai horiei buruzko isiltasunaren ondorioz, ondorioztatu behar izan genuen hezitzaile horiek ez zirela autonomia aktiboki sustatzen ari ikerketan oinarritutako ikaskuntzaren bidez.
Elkarrizketek erakusten dute hezitzaileak ikastaroaz kezkatu zirela eta esperientzia onak eman nahi zizkietela ikasleei. Hala ere, irakasleek ikastaroa nola inplementatu erabakitzen utzi zutenez, askotariko praktikak egin zituzten, eta horrek emaitza desberdinak ekarri zizkien ikasleei, eta, ziurrenik, desberdinak.
Elkarrizketatuek hainbat aurrekari eta esperientzia-maila zituzten ikerketan eta irakaskuntzan. Hori dela eta, lagin handiagoa behar da aurrekarien eta irakaskuntza-estrategien arteko harremanari buruzko behin betiko iritziak eman ahal izateko.
Ez zen ikertu elkarrizketatuek aurretik beren unibertsitate-ikasketetan ikerketan oinarritutako ikaskuntza-ikastaro batean esperientziarik izan ote zuten, ezta beren kabuz ikerketak egiten ari ote ziren ere. Gai horiek interesgarriak izango ziren etorkizuneko ikerketetarako.
Irakasleak ikerketaren alderdi berezietan zentratu ziren, ikerketa- eta ikaskuntza-esperientzien eta horietan oinarritutako praktiken arabera. Horrek esan nahi du hezitzaileek beste alderdi batzuk baztertu edo minimizatu dituztela. Ondorioz, litekeena da jardunean dauden irakasleak beren ikaskuntzaren ondoren irakasle gisa egiten duten praktika profesionalean aplikatzeko gai diren neurria aldakorra izatea, eta, beraz, ondorio desberdinak daude etengabeko garapen profesionalerako.
Azterlanak iradokitzen du ikastaroan parte hartu zutenei emandako autonomia-maila eta orientazioa hezitzaileen esperientzia pertsonalak ardatz zituen estrategian oinarrituta aukeratu zirela. Horrek esan nahi du garrantzitsua dela ikerketaren alderdiak zentzuz kontuan hartzea. Hala ere, estrategia pedagogikoek teoriarik gabeak eta autonomiaren nozioekin loturarik gabeak izateko joera zuten, eta horrek iradokitzen zuen ikerketan oinarritutako ikaskuntza-ikastaroa ez zela berez ikerketan edo teorian oinarritua.
Literaturak argi uzten du akademikoek ideia desberdinak dituztela ikerketan oinarritutako ikaskuntzari buruz eta ikerketan oinarritutako ikaskuntza-ikastaroaren asmoari buruzko funtsezko iritzi-desberdintasun batzuei buruz. Beraz, ez da oso litekeena adostasun handiak egotea helburuei, metodoei eta emaitzei buruz. Horrek esan nahi du, halaber, berrikuntza horiek aplikatzen dituzten akademikoen artean eztabaida zabalak egin behar direla, adostutako eremu komuna egon dadin bermatzeko.
Eredu horren erabilerak agerian utzi du zergatik ez duen beti arrakasta izan irakasleen prestakuntzan ikerketan oinarritutako ikaskuntzak. Hala ere, deigarria izan da ereduaren beraren muga, arrazionaltasunaren testuinguru-izaera kontuan hartu behar delako; ikasketa-planen diseinuaren alderdi saihestezina.
Egilea: Laura Gutierrez
