Periódico Educación-etik itzulita
TALIS 2024 txostena (OCDE) – 113. orrialdea:
«Espainiak irakasleen artean beren hasierako formakuntzarekin ondo prestatuta sentitzen diren proportziorik baxuenetako bat aurkezten du OCDEko herrialdeen artean, eta horrek iradokitzen du alde bat dagoela prestakuntza teorikoaren eta gelako praktikaren artean.»
Erreferentzia egiten zaion maila nazioarteko ISCED 2 da, eta OCDEk eta UNESCOk Espainian hori DBHarekin (Derrigorrezko Bigarren Hezkuntza) parekatzen dute (herrialdeen artean adin-aldaketak badaude ere).
Datu hauek honako adierazleari dagozkio:
“Irakasleek beren hasierako prestakuntza kalitate handikoa edo prestakuntza sendoa izan zela adierazten dutenen ehunekoa”.
Espainian ehuneko hori %68koa da; OCDEren batez bestekoa, %78; eta Europar Batasunarena, %80. %80tik gorako herrialdeen artean daude Finlandia, Hego Korea, Estonia, Portugal eta Alemania. Txikiagoa dutenak ere badaude, adibidez Italia, %64arekin.
Gaurtik aurrera, ziur aski azalpen ugari agertuko dira datu baxu horren arrazoi posibleei buruz.
Garrantzitsua da azpimarratzea interpretazio horietako inork ezin duela estatistika honetan oinarritu ondorio kausal bat ateratzeko: estatistikak irakasleen erantzuna deskribatzen du, baina ez du —eta ezin du— kausa zientifikorik zehaztu.
Kausa bat estatistiketatik zuzenean ateratzen dutela esaten dutenek, kontzienteki edo inkontzienteki, beren ideiak edo interesak islatzen dituzte, eta horrela pseudozientzia egiten ari dira.
Ikerketa zientifikoak argi bereizten ditu estatistikak (adibidez, 2020ko COVIDaren hedapenari buruzkoak) eta osasuna hobetuko duten soluzioen bilaketa. Horixe egin zuten, besteak beste, Karikó bezalako zientzialariek 2020an: beraien lanak frogatu zuen aurkeztutako txerto motak arazoa konpontzen zuela, lehenik saiakuntza mugatuetan eta, ondoren, estatistikek baieztatu zutenez, eskala handiagoan ere.
Benetan jakin nahi badugu zergatik den hain baxua Espainiako ehunekoa (%68), biderik egokiena da arrakasta izan duten “saiakuntza” konkretuak aztertzea. Horiek beste testuinguru batzuetan errepikatu daitezke, eta horrela ikus daiteke ea emaitzak unibertsalak diren edo ez. Saiakuntza horietako bat da irakasleen prestakuntza dialogikoa, askotan egiten ari dena eta arrakastazko hezkuntza-jarduerekin lotuta dagoena.
Saiakuntza arrakastatsu horiek ikusgaitz uztea, eztabaida hutsalei bide emanez (estatistiketan oinarritzen direla esanez baina benetako baliozkotasunik gabe), emaitzak okertzea da.
Beraz, gure testuinguruetan eta gure eskoletan saiakuntza arrakastatsu horietako batzuk errepikatzea da aukerarik onena, eta zientifikorena, ikasle guztien emaitzak hobetzeko.
Irudia: Freepik
Egileak:
Sara Carbonell: Hezkuntzan doktorea. 23 urtez hezkuntza terapeutikoko eta lehen hezkuntzako irakaslea izan da, eta 8 urtez CEIP L’Escolaica ikastetxeko zuzendaria. Valentziako Unibertsitateko irakaslea.
Paula Cañaveras: Haur hezkuntzako irakaslea. Soziologian doktorea, Bartzelonako Unibertsitatean.
Ramón Flecha: “Gender Violence” eta “Social Impact” kategoriatan lehen postuan Google Scholar-en (hurrenez hurren, genero-indarkeria eta eragin soziala).
Luis Miralles: Lehen hezkuntzako irakaslea
