“Feministez” mozorrotutako batzuek publikoki ere esaten dute mutil matxistak gustatzen zaizkiela. Adierazpen horiek bortxatzaile talde bat elikatzen dute, eta horiek baieztatzen dute berdintasunezkoak eta indarkeriarik gabekoak gustatzen zaizkigula esan arren, kontrakoa nahi dugula. Larria da, halaber, haurtzaroari eta nerabezaroari ematen zaien adibidea, neskei sinetsaraziz ezen, matxistekin ez badira jostatzen, plazer sexual handia galduko dutela, eta mutikoei sinetsaraziz soilik matxistak izanda lor dezaketela arrakasta.
Ozen eta argi esaten dugu, feministoi ez zaizkigu gustatzen ez matxistak, ez bortxatzaileak, ez harrapatzaileak, ez jazarleak; aitzitik, nazka ematen digute. Emakumeei engainatzen saiatzen diren kanpainek, beraiekin hitz egiten ez badugu esperientzia kitzikagarriak galtzen ditugula esanez, heroina injektatzen ez badugu esperientzia kitzikagarriak galtzen ditugula dioten kanpainen patroi berari jarraitzen diote. Aitortu behar da badirela kanpaina horiek egiten dituztenak eta, azkenean, beren baitan esklabu-desira sortzen dutenak, bizitzarik onenaz gozatzea eragozten dietenak. Baina gutxiengo horrek ez gaitu ordezkatzen eta ez du zerikusirik feministekin eta emakume gehienekin. Gutxiengo horrek tranpa egin du libre direla uste izateko, benetan barruan sartu dieten esklabo nahi horrek kapitalaren sektore txarrenaren txotxongilo huts bihurtu dituenean.
Kanpaina horietako propagandistek diotenez, nola dakizu ez zaizkizula gustatzen enpotratzaileak, bat ere probatu ez baduzu? Galdera horrek eredu berari jarraitzen dio: nola dakizu ez zaizula zianuroa gustatzen probatu ez baduzu? Zero adimen izan behar da, eta ez dugu ideiarik ere izan behar sexua eta pozoia zer diren galdera horiek egiteko. Sexu-plazerrik onena berdintasunezko pertsonen arteko harreman erabat libreak dira, sexu-harremanak izan dituztenen artean inoiz irainik edo hitz itsusirik esaten ez dutenak. Jakina, pertsona batzuk ez dira gai harreman preziatu horiekin plazera izateko, heroina injektatu ezean gozatzen ez dakiten pertsona batzuk bezala. Baina hori ez da eredu gisa aurkeztu behar, egia ez delako eta haurtzaroa eta nerabezaroa okertzen dituelako.
Pertsona adimendunek galdera horiei emandako erantzunak “ez, ez dut egin eta ez dut egingo, sexua gustatzen zaidalako, eta ez erasoa, osasuna eta ez depresioa, maitasuna, eta ez iraina, edertasuna, eta ez itsusitasuna” bezalakoak dira.
Egilea: Ane López de Aguileta
